البته
ما اشتباه میکنیم؛ گاهی نمیفهمیم این تفضل الهی را، نمیبینیم دست عطوفت
الهی را در قضایای مختلف که بر سر ما گذاشته میشود. گاهی هم از این جهت
اشتباه میکنیم که خیال میکنیم مائیم که داریم این کارها را میکنیم، در حالی
که ما نیستیم؛ «لو انفقت ما فی الارض جمیعا ما الّفت بین قلوبهم و لیکنّ
اللَّه الّف بینهم».(۱) «قلب المؤمن بین اصبعی الرّحمن».(۲) کی این مؤمنین
را میکِشد میآورد توی این میدانها، اینجور اینها را متوجه به خدا میکند؟
جز دست الهی، جز قدرت الهی، چیز دیگری نیست. اینهاست که ما را امیدوار
میکند. من نمیخواهم فقط شرح ماوقع را عرض کنم - که خب، این ماوقع را همه
داریم میبینیم - من میخواهم این استنتاج را بکنم: «هو الّذی ایّدک بنصره و
بالمؤمنین»؛(۳) خدای متعال تأیید خودش را در کنار نصرت به وسیلهی مؤمنین
میگذارد، که علیالظاهر مراد در اینجا نصرتهای معنوی است؛ مثل همان «انّی
ممدّکم بألف من الملائکة مردفین»(۴) و امثال اینها. «هو الّذی ایّدک بنصره و
بالمؤمنین»؛ مؤمنین هستند که موجب نصرت میشوند؛ مؤمنین هستند که نظام را
پابرجا نگه میدارند؛ مؤمنین هستند که در میدانهای مختلف، جاده را صاف
میکنند تا نظام اسلامی بتواند کارهای بزرگی را انجام دهد. ما اینها را
«انّما اوتیته علی علم عندی»(۵) نباید تصور کنیم؛ خیال نکنیم ما هستیم
داریم میکنیم؛ اینها را خدا دارد میکند. این نکتهی اول؛ که به نظر من مردم
ما به توفیق الهی، به لطف پروردگار، مردم خوبی هستند؛ خوبیشان هم به
وفاداری آنها به ایمان است، به رسوخ ایمان در دلهاست. شما ببینید امروز
وسائلی که برای اغوای دل جوانها هست، چقدر است؛ قابل مقایسهی با گذشته
نیست. این ماهوارهها، این اینترنتها، این انواع و اقسام وسائل ارتباطات،
اینها دلها را اغوا میکند، جذب میکند، از راه به در میبرد، انگیزههای
معنوی را در انسان سست میکند، شهوات را در انسان بیدار میکند. با وجود
همهی اینها، این مجالسی که اشاره شد و شما دیدید، اکثرشان همین جوانهایند.
بعضی اوقات شاید ظواهرشان هم نشان نمیدهد که اینها دل در گرو محبت الهی
دارند، اما دارند؛ میآیند، با خدا حرف میزنند، اشک میریزند. اشک آنها
مایهی غبطهی انسان است. انسان نگاه میکند، میبیند این جوان آنجا نشسته،
همینطور اشک بر روی چهرهی او جاری است. انسان به حال اینها غبطه میخورد.
اینها دلهاشان پاک است، اینها صافند، نزدیک به خدایند؛ همین، مایهی نصرت
است؛ «هوالّذی ایّدک بنصره و بالمؤمنین».۱۳۹۰/۰۶/۱۷ بیانات در دیدار اعضای مجلس خبرگان رهبری
ایجاد انگیزه اعتقادی و مذهبی و رساندن مضامین عقیدتی، علمی و اخلاقی اسلام بین اقشار مختلف مردم و تلاش برای تحقق جامعه ی معنوی بر مبنای معارف قرآن و مکتب اهل بیت علیهم السلام، ماموریت اصلی روحانیت شیعه می باشد. ابلاغ این مبانی، از برنامه های اصلی و اولیه این گروه تبلیغی است که تشکیل این چنین گروه هایی از ماموریت های مهم حوزه علمیه است. لذا بهره گیری حداکثری نسل جوان از منابع غنی و اصیل اسلام از مهمترین اهداف تشکلهای فرهنگی و تربیتی است که بارزترین نمونه تبلیغ و اثرپذیرترین نوع ابلاغ دینی تبلیغ چهره به چهره در جامعه است که اراده و تدبیر جمعی از طلاب و فعالان فرهنگی برای تحقق این اثر، تاسیس گروه تبلیغی الفت را به دنبال داشته است. بی شک تداوم فعالیتهای فرهنگی و خدمات دینی، بدون سرمایه گذاری فکری نمی شود لذا تلاش و همت این مجموعه آن است که در راستای انجام تکلیف الهی،ضمن لبیک به آرمانهای امام راحل عظیم الشأن و پرچم دار نهضت انقلاب اسلامی، مقام معظم رهبری (حفظه الله) ومراجع اعظام تقلید اهداف عالیه نظام به تربیت جوانان مومن و متدین بپردازد .امید است که چنین حرکتهای مدبرانه و روشنگرانه در راه احیای اسلام ناب و تداوم بخشی به راه شهداء گام برداریم. نام گروه بر گرفته از ایه شریفه وَ أَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِی الْأَرْضِ جَمیعاً ما أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ إِنَّهُ عَزیزٌ حَکیم و با هدف الفت بین روحانیت و قشرهای مختلف جامعه و همچنین الفت دادن بیش از پیش جوانان و خانواده ها با مبانی اسلام و سبک زندگی اسلامی می باشد.